قالیچه ای سنتی فرش دستباف اصفهان طرح گنبد که روی بافندگی فرش بافته می شود در یک فرش پرز گرهدار (به طور رسمی، یک فرش “پرز حلقه برش پود تکمیلی”).
تارهای پود ساختاری با یک پود تکمیلی که در زوایای قائم به سطح بافت بالا میرود، متناوب میشوند این پود تکمیلی به وسیله یکی از سه نوع گره (نگاه کنید به زیر)، مانند فرش شگ که در دهه 1970 رایج بود، به تار متصل می شود .
تا پرز یا چرت فرش را تشکیل دهد. گره زدن با دست بیشتر در قالی ها و فرش های شرقی رایج است. فرش های کاشمر نیز دستباف هستند. فرش پرز مانند فرش های تخت را می توان روی ماشین بافندگی بافته کرد.
در تولید فرش های اروپایی و شرقی از بافندگی های عمودی و افقی استفاده شده است. تارهای تار قبل از شروع بافت روی قاب بافندگی نصب می شوند. ممکن است تعدادی بافنده با هم روی یک فرش کار کنند.
یک ردیف گره تکمیل و بریده می شود. گره ها با (معمولاً یک تا چهار) ردیف پود محکم می شوند. تار فرش معمولاً نخی و پود آن جوت است.
انواع مختلفی از گره زدن وجود دارد، اما دو نوع اصلی گره عبارتند از: متقارن (که ترکی یا گیوردس نیز نامیده می شود) و نامتقارن (که به آن فارسی یا سنا نیز می گویند.
مراکز معاصر تولید فرش گره دار عبارتند از: لاهور و پیشاور (پاکستان)، کشمیر (هند)، میرزاپور و بهادوهی (هند)، تبریز (ایران)، افغانستان، ارمنستان، آذربایجان، ترکیه، شمال آفریقا، نپال، اسپانیا، ترکمنستان .
و تبت اهمیت فرش در فرهنگ ترکمنستان به حدی است که پرچم ملی دارای یک نوار قرمز عمودی در نزدیکی قسمت بالابر است که شامل پنج گل فرش (طرح هایی که در تولید قالیچه استفاده می شود) است.
کشمیر و بهادوهی به خاطر فرش های دستباف ابریشم یا پشمی شهرت دارند اینها فرشهایی هستند که پرزهای آنها به پشتی متر تزریق می شود.