شایان ذکر است که سنگ مرمریت ساختمانی به مراتب اولین مصالح ساختمانی مورد استفاده در تاریخ هستند.
علاوه بر جذابیت میلیون‌ها سال وجود، ویژگی‌هایی از استحکام، فشردگی و دوام دارند که آنها را نسبت به هر محصول دیگری برتری می‌دهد.
اهرام، کولوسئوم و میدان ورونا، کلیساها، کلیساها، کلیساها و بناهای تاریخی گواه زنده این برتری هستند.
سنگ های طبیعی نسوز، بهداشتی، غیر سمی و آشکارا زیست سازگار هستند.
آنها مخلوق واقعی زمین هستند، شاید این چیزی است که جذابیت آنها را جاودانه می کند. در ساختمان سبز از طبیعی استفاده می شود.
فرآیندهای استخراج و ساخت در مقایسه با مواد تولید شده صنعتی کمترین تأثیر زیست محیطی را دارند.
در استاندارد بین المللی پیتزا ناپلی به وضوح نوشته شده است: پیتزای واقعی ناپولی فقط با حرکات ماهرانه دست ها روی سطح مرمری پوشیده از آرد پخش می شود.
پستو جنوا به طور سنتی با یک دسته چوبی در هاون مرمر سفید کوبیده می شود. در آشپزخانه از قابلمه های سنگی برای پخت برخی غذاها یا سنگ صابون به عنوان سطح پخت استفاده می شود.
در آسیاب‌های باستانی و مدرن، زیتون‌ها را به داخل مولر می‌ریزند، جایی که چرخ‌های گرانیتی به نام «سلاخ‌خانه» در امتداد پایین آن قرار دارند و آنها را خرد کرده و روغن آن را استخراج می‌کنند.
کلمه مرمر اغلب به عنوان مترادف برای سنگ های طبیعی استفاده می شود که به ریشه یونانی “marmairon” به معنای سنگ صیقل پذیر اشاره دارد.
زمین‌شناسی مدرن در عوض می‌خواست با سنگ مرمر فقط طبقه خاصی از سنگ‌ها را نشان دهد که می‌توان آنها را صیقل داد، مرمرهای سفید دگرگونی و جایی برای دسته‌بندی دیگر سنگ‌های طبیعی مانند گرانیت‌ها باقی گذاشت.
در بازار اروپا، سنگ های طبیعی مورد استفاده در ساخت و ساز باید با مقررات محصولات ساختمانی (CPR 305/2011) از 1 ژوئیه 2013 مطابقت داشته باشند.
